ایمپلنت دیجیتال
به طور کلی، ایمپلنت دندانی دیجیتال یک روش پزشکی پیشرفته است که برای جایگزینی دندان‌های کاملاً از دست رفته یا معیوب استفاده میشود. این روش شامل استفاده از تکنولوژی‌های جدیدتر مانند اسکن داخل دهانی و سیستم های سه بعدی تصویربرداری است.
افرادی که دندان‌های خود را از دست داده‌اند یا دندان‌های ضعیف و آسیب‌دیده دارند، می‌توانند از ایمپلنت دندانی دیجیتال بهره‌گیری کنند.
از طریق اسکن سه بعدی و نرم افزارهای مخصوص، همه مراحل پیشرفته ایمپلنت دندانی دیجیتال قبل از عمل انجام میشود. این شامل تصویربرداری سه بعدی از فک و صورت ، استخراج داده‌ها و شبیه‌سازی قبل از جراحی است. با توجه به موضعی که نیاز به ایمپلنت دندانی دارد، راهنمای جراحی و ایمپلنت با استفاده از نرم افزارهای رایانه‌ای و روش‌های فن آوری پیشرفته ساخته می‌شوند. سپس، دندانپزشک این ایمپلنت ها را در استخوان فک بالا و پایین کار میگذارد و در مرحله بعدی پس از جوش خوردن ایمپلنت با استخوان روکش های دندانی یا پروتز را به آن متصل میکند.
ایمپلنت دندانی دیجیتال دارای مزایا و محدودیت‌های خود است. برخی از مزایا عبارتند از:
1-قابلیت تنظیم دقیق موقعیت ایمپلنت و روکش یا پروتز
2- جایگزینی دندانها در یک نتیجه دقیق و با شکل ظاهری طبیعی
3- زمان بهبودی و جراحی کمتر نسبت به روش‌های سنتی
با این حال، برخی از محدودیت‌های ایمپلنت دندانی دیجیتال عبارتند از:
1- قیمت بالا تر نسبت به روش‌های سنتی
2- نیاز به تجهیزات دیجیتالی پیشرفته
1. دستگاه اسکنر داخل دهانی ۳ بعدی: این دستگاه‌ها از فناوری هایی مانند اسکنرهای دیجیتال ۳بعدی استفاده می کنند. با اسکن کردن دندانها و فک‌ها به سه بعد، امکان ایجاد مدل‌های دیجیتالی دقیق از دهان فراهم میشود. این دستگاه ها اغلب دارای تکنولوژی‌هایی هستند که کیفیت تصاویر را ارتقا می‌دهند و زمان اسکن را کاهش می‌دهند.
2. دستگاه پرینتر سه بعدی دندان پزشکی : این دستگاه‌ها برای تولید دندان‌های (پروتز یا روکش) و راهنمای جراحی استفاده می‌شوند. از طریق فناوری چاپ سه‌بعدی، موادی مانند رزین‌ها یا سرامیک‌ها را بر اساس طرح و مدل دیجیتالی تهیه کرده و قطعات را چاپ می‌کنند. پس از چاپ، این قطعات می‌توانند به عنوان روکش (پروتز )یا قالب‌ها جهت استفاده در جراحی دیجیتال استفاده شوند، از جمله surgical guide